We waren gewaarschuwd. Denk er aan we rijden vandaag door Den Haag en daar zijn trams en tramrails. Zorg dat je niet in de rail fietst want je valt onherroepelijk. We waren dus goed geïnformeerd.

Die dag was het regenachtig. De straten waren nat en glad.
Het was op het einde van de dag en we hadden er al een dikke 100 kilometer opzitten die dag.
Iedereen zag uit naar de douche en de Indische rijsttafel die in Den Haag traditioneel is.

Blijf alert op de fiets, altijd

De concentratie verslapte en het peloton verloor aan discipline. Dan is het zo fijn dat de motards Tour de Blauw begeleiden. Het is een stel ervaren motorrijders van Politie Nederland, die weet hoe ze een colonne door ieder terrein weten te manoeuvreren. En snel kunnen improviseren. Ze waarborgen de veiligheid van iedere wielrenner én het overige verkeer. Ze regelen al het verkeer tijdens het parkoers, maar letten ook op de fysieke gesteldheid en voorzien deelnemers van sportvoeding, water, fruit en communicatie met de organisatie. En natuurlijk zijn ze getraind op eerste hulp en AED. Ze steken behoorlijk veel tijd in de voorbereiding.

Motards to the rescue

Ik zag aan het gedrag en de aanwijzingen van de motards dat er iets aan de hand was. De weg was opgebroken en we moesten uitwijken naar een andere rijbaan. Rechts van me zag ik een tram aan komen rijden. De machinist zag het peloton en nam snelheid terug. Hij wenkte dat we voor de tram konden oversteken naar de andere rijbaan. Echter kruiste zich daar ook de tram…

Ook dat hoort bij wielrennen; vallen en weer opstaan

Het was druk en rommelig in verband met de opengebroken weg en het overige verkeer. Maar iedereen was blij dat we niet hoefden te stoppen. Dus gas erop. Maar dat bleek dus iets te veel van het goede, want de eerste fietsers reden de parallel gelegen rail in en klapten tegen het wegdek. De helft van het peloton er overheen. Wat een ellende.

De machinist in de tram en een aantal gasten sloegen zich juist op de knieën van het lachen. Het zag er ook inderdaad ook wel uit als een slapstick en ze zagen dat we niet teveel letsel opliepen. Het was een hoopje wielrenners. We hebben er een filmpje van want Theo Panjoel had een kleine camera onder het zadel van zijn fiets en het gebeurde vol in het zicht van de camera.

Achteraf viel het gelukkig allemaal wel mee. Wat schafwonden en bloeduitstortingen en materiaalpech. Tja, het leven van een wielrenner gaat niet over rozen, en ook niet altijd over tramrails.

Sportieve groet van Tour de Blauwer, Jos Hermans